* Projektowanie tymczasowych kontenerów i konstrukcji socjalne kontenery i budowle są konstrukcjami o przeznaczeniu społeczno-technologicznym, w które budowane są placówki w procesie przygotowania technicznego i organizacyjnego. Takie obiekty zapewniają: prace budowlane i instalacyjne, zakwaterowanie i usługi konsumenckie dla pracowników. Wysokość kosztów projektowania tymczasowych budynków i budowli zależy od właściwego wyboru rodzaju konstrukcji, dokładnego obliczenia potrzeb funkcjonalnych, racjonalnego umieszczenia na placu budowy. Charakterystyczne cechy kontenerów socjalnych Główne kryteria odróżniające socjalne projekty budowlane od stałych konstrukcji to: cel funkcjonalny - kontenery magazynowe, przemysłowe, sanitarne, administracyjne, mieszkalne i publiczne; zastosowane rozwiązania projektowe - konstrukcje socjalne inwentaryzacyjne i inwentarzowe; kategoria mobilności - kontenery socjalne mogą być kontenerowe, składane i mobilne; metody konstrukcyjne; specyfika działania. W zależności od czasu użytkowania wskazane obiekty są podzielone na następujące grupy: struktury socjalne o żywotności do 6 miesięcy (struktury mobilne); socjalne konstrukcje o żywotności od 6 do 18 miesięcy (pojemniki); konstrukcje socjalne, których okres eksploatacji przekracza 18 miesięcy (konstrukcje składane). Projektując kontenery socjalne, brany jest pod uwagę potencjał usługowy (liczba pracowników zaangażowanych w budowę danego obiektu), konkretne wskaźniki kosztów energii, koszt i złożoność instalacji. Specyfika prac projektowych Liczba pracowników i inżynierów jest podstawowym czynnikiem determinującym potrzebę budowy budynków mieszkalnych, sanitarnych i administracyjnych w danym obiekcie. Liczba pracowników w trakcie opracowywania planu projektu jest określana zgodnie z maksymalną wartością w harmonogramie wymagań pracy. Dane orientacyjne do określania ciężaru właściwego różnych kategorii pracowników zaangażowanych w budowę konkretnego kompleksu podano w następującej kolejności: udział inżynierów i młodszych pracowników w ogólnej liczbie pracowników dziennych na placu budowy wynosi średnio 16%, z czego 8% przypada na inżynierów i techników, 5% na pracowników oraz około 3% na MOS i bezpieczeństwo; w najbardziej ruchliwych zmianach liczba pracowników sięga 85% całkowitej liczby zaangażowanych pracowników, podczas gdy 30% z nich to kobiety. Całkowita liczba pracowników na zmianie jest obliczana poprzez pomnożenie maksymalnej wartości liczby pracowników na zmianę przez współczynnik 1,12. Zgodnie ze standardami zapotrzebowania na kontenery socjalne i liczbą personelu ustaloną zgodnie z powyższym wzorem ustala się szacunkową powierzchnię takich konstrukcji. Na ostatnim etapie projektowania głównego planu budowy ustala się lokalizację konstrukcji tymczasowych na placu budowy. Rozważane są następujące zalecenia: kontenery typu administracyjnego powinny znajdować się bezpośrednio przy wejściu na plac budowy; urządzenia sanitarne znajdują się w bezpośredniej bliskości miejsc, w których koncentruje się siła robocza; wszystkie kontenery socjalne znajdują się na terenie, na którym nie planuje się rozbudowy głównych (kapitałowych) obiektów. Ponadto przy umieszczaniu przedmiotów tymczasowych należy przestrzegać przepisów bezpieczeństwa, norm bezpieczeństwa pożarowego oraz wymagań sanitarnych i medycznych. Sekwencja projektowa Projektowanie tymczasowych budynków i konstrukcji niezbędnych do utrzymania prac budowlanych odbywa się zgodnie z następującym algorytmem: określono minimalną nomenklaturę konstrukcji tymczasowych; ustalono stopień zapotrzebowania na tego rodzaju budynek; określa się ilość i rodzaj obiektów magazynowych; opracowanie układu tymczasowych konstrukcji na terenie placu budowy; sposoby łączenia obiektów z niezbędnymi systemami komunikacyjnymi są zdefiniowane i wskazane. Również podczas prac projektowych szczególne znaczenie ma obszar budowy i rozwój terytorium. Objętość budowy konstrukcji tymczasowych jest obliczana z uwzględnieniem wskaźników normatywnych i nomenklatury oraz szacowanej liczby zaangażowanych pracowników. Nomenklatura i zapotrzebowanie na obszary konstrukcji tymczasowych są określane na podstawie liczby pracowników i czasu trwania procesów budowlanych. Liczbę pracowników zaangażowanych w proces pracy oblicza się na podstawie maksymalnej liczby pracowników związanej z główną produkcją i zatrudnionych na zmianę oraz harmonogramu przemieszczania się siły roboczej.